CO₂-compensatie is een instrument waardoor onvermijdbare CO₂-uitstoot CO₂-neutraal kan worden gemaakt. Regelmatig zijn er vragen over CO₂-compensatie. Aangezien de details van dit instrument nog niet bij iedereen bekend zijn, hieronder de meest gestelde, kritische, vragen op een rijtje.

Onemeeting.com B.V. is 100% klimaatneutraal. Op basis onze CO2-footprint (welke is berekend door Groenbalans) compenseren wij de uitstoot.

Regelmatig klinkt het argument dat bedrijven zich alleen moeten toeleggen op het reduceren van hun eigen emissies. Maar CO₂-compensatie maakt een integraal onderdeel uit van een breder CO₂-beleid: Het reduceren van emissies én het compenseren van onvermijdbare CO₂. Een studie van Ecosystem Marketplace bevestigt dit: Bedrijven die gebruik maken van CO₂-compensatie zijn tegelijk zeer actief of actiever in het reduceren van eigen emissies.

Internationale CO₂-compensatie standaarden en registers garanderen echtheid en transparantie. Dat betekent dat CO₂-compensatieprojecten alleen kunnen worden ontwikkeld als onomstotelijk wordt vastgesteld dat de opbrengsten van de CO₂-rechten nodig zijn om een project te ontwikkelen. En dit weerspreekt het argument dat een project toch wel ontwikkeld zou worden, ook zonder de opbrengsten van de CO₂-rechten. Auditors controleren het projectplan, bezoeken het project in de eerste fase en in principe daarna elk jaar. Dit zijn internationaal bekende auditors zoals Tüv, Det Norske Veritas en SGS. Dubbeltelling is onmogelijk omdat CO₂-rechten een eigen serienummer hebben en zijn opgenomen in de officiële registers en na aankoop definitief worden afgeboekt op naam van de klant.

De keten van CO₂-compensatie bestaat uit de projecteigenaar, project ontwikkelaar, aanbieder en de klant. De prijs van een CO₂-recht bestaat uit de implementatie van de emissiereductie-technologie en CO₂-ontwikkelingskosten (fees voor auditors, fees voor de CO₂-compensatie-standaard en fees voor de registers). En een risicopremie voor als er iets met het project gebeurt. Een deel van deze kosten worden gedragen door de projectontwikkelaar. De aanbieder verdient een marge met de in- en verkoop van de CO₂-rechten.

Ja, deze worden en moeten worden gerealiseerd. Het gaat dan om werkgelegenheid, scholing, medische verzorging, biodiversiteit e.d. Afgezien van het voorkomen van CO₂ laten de projecten een duidelijke sociale impact zien. De methodieken die gebruikt worden om een project te beoordelen en eventueel goed te keuren, hebben deze sociale aspecten als onderdeel. Recente studies van ICROA en de Gold Standard Foundation kwantificeren dit ook. Deze laten zien dat er daadwerkelijk geld wordt geïnvesteerd in bijvoorbeeld biodiversiteit, werkgelegenheid en gezondheidsaspecten. Zonder aandacht hiervoor mag een project geen CO₂-rechten genereren.

CO₂-compensatie gebeurt op vrijwillige basis. Deze ‘vrijwillige’ markt is nu nog relatief klein. Een onlangs verschenen rapport van de UN wijst uit dat het gat tussen de wereldwijde CO₂-compensatie aan de ene kant en de hoeveelheid die het eigenlijk moet zijn om in 2020 het klimaatprobleem te kunnen stabiliseren nog heel erg groot is. Toch is de vrijwillige CO₂-compensatie markt om twee redenen belangrijk. Aan de ene kant is deze totale CO₂-compensatie markt de afgelopen jaren ook sterk gegroeid en levert het een bijdrage aan het opzetten van duurzame energieprojecten in ontwikkelingslanden. Tegelijk halen bedrijven en overheden hiermee hun doelstellingen op het gebied van CO₂; Aan de andere kant leren en gebruiken overheden de projectmethodes en marktvormen om regelgeving omtrent CO₂-prijzen structuur te kunnen geven.